Στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Αργυροκάστρου Δημητρίου
✍ Του π. Ηλία Μάκου
Στην αγκαλιά του Θεού βρίσκεται εδώ και λίγες ημέρες ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος, ο οποίος εκοιμήθη σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη αγάπης, ταπεινότητας και αλήθειας. Η ζωή και το έργο του φωτίζουν σαν «φως επί την λυχνίαν», παραμένοντας οδηγός για όλους όσοι τον γνώρισαν.
Ένας μοναχός της διακονίας και της σιωπηλής αγάπης
Γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον Γέροντα Δημήτριο στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Νεαροί τότε, τον αντικρίζαμε ως Σιναΐτη μοναχό, Ηγούμενο του Μετοχίου της Αγίας Αικατερίνης στα Ιωάννινα και Πρωτοσύγκελλο της Μητρόπολης Αργυροκάστρου, να πηγαινοέρχεται ακούραστα ανάμεσα στα Ιωάννινα και το Αργυρόκαστρο.
Το 2006, λίγους μήνες πριν εκλεγεί Μητροπολίτης, ταξιδέψαμε μαζί στη Μονή Σινά. Μας ξενάγησε με ενθουσιασμό στην ξακουστή βιβλιοθήκη, τα χειρόγραφα της οποίας είχε επιμεληθεί με αγάπη και φροντίδα.
Από το 2008 έως το 2010 είχαμε την ευλογία να εργαστούμε δίπλα του στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου. Θυμόμαστε με νοσταλγία την καλλιεργημένη συμπεριφορά του και τη σοφή, σιωπηλή ειλικρίνειά του.
Ποιμένας κατά το πρότυπο του Χριστού
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης μαθήτευσε κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και ακολούθησε το πνευματικό του αποτύπωμα. Η πνευματική του αύρα και το «άλλο βλέμμα» του, καθηλωμένο στο πρόσωπο του Κυρίου, μαρτυρούσαν μια ζωντανή πίστη, αληθινή, ουσιαστική, χωρίς επιτήδευση.
Ζούσε τον κόσμο ως πνευματικό προσκυνητή και όχι ως απλός θεατής. Οι δυσκολίες δεν τον κατέβαλλαν – τις αντιμετώπιζε με πίστη, νηφαλιότητα και δύναμη από ψηλά.
Ο πατέρας των πιστών
Δεν στεκόταν αφ’ υψηλού. Συμμετείχε ουσιαστικά στη χαρά, τη λύπη και τις ανάγκες των ανθρώπων του. Δεν έδινε μόνο λόγια – έδινε τον εαυτό του. Και οι πιστοί του τον ένιωθαν όχι ως απρόσωπη εκκλησιαστική μορφή, αλλά ως πατέρα τους.
Πήγαινε σε όλα τα χωριά της Επισκοπής του. Έλυνε πρακτικά προβλήματα, προσέφερε πνευματική και υλική τροφή, και ενίσχυε με ασκητικό παράδειγμα και ευχαριστηριακή εμπειρία.
Ο βίος του ήταν λαμπάδα που καιγόταν, ακτινοβολώντας ιλαρότητα, κατάνυξη, παρηγοριά.
Χωρίς περιουσία, με πλούτο αγάπης
Δεν απέκτησε περιουσία. Ό,τι του δινόταν, το μοίραζε σε όσους είχαν ανάγκη. Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό όπου, αναζητώντας χρήματα για να βοηθήσει ορφανό παιδί, δεν βρήκε τίποτε στα συρτάρια του – τα είχε ήδη δώσει όλα σε έναν φτωχό, λίγες ώρες πριν.
Τα ίχνη του – μια ζωντανή παρακαταθήκη
Ο ίδιος δεν επιδίωξε προβολή. Κι όμως, τα ίχνη του είναι παντού:
• Στο φιλανθρωπικό έργο του
• Στις παρηγορητικές νουθεσίες προς κάθε πονεμένη ψυχή
• Στον ανεπίληπτο βίο του
• Στην ακέραιη διδασκαλία του Ορθοδόξου λόγου
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Δημήτριος άνοιξε δρόμους φωτός στην κρίσιμη εποχή μας και άφησε στίγματα πνευματικού βάθους και ελπίδας.
🕯 Αιωνία του η μνήμη
Η ταπεινότητά του, η πίστη του και η αδιάκριτη αγάπη του θα παραμείνουν φάρος για όσους πορεύονται τον δρόμο της πίστης.
0 Σχόλια